فرش قرمز کن فرانسه

"تو ایران از نظرآقایون سینمای مستقل وجود نداره، اصلن اونها خوششون از آدم مستقل نمی یاد! من، جعفر و خیلی های دیگه هم جز این گروه هستیم."

همیشه نام یک کارگردان برای من نوعی تازگی و کنجکاوی به همراه داشت. نامی که هیچ زمان کارهاش رو ندیده بودم ولی با این حال هر بار که یادداشت سینمایی می خوندم نام اون بود و یا چیزی، کسی به او نسبت داده میشد! به شوندی که همون خط نخست یادداشت نوشتم فیلم های او کمتر رواج داشت و به شدت هم نایاب بود و کم گیر می آمد. خیلی ها فیلم های او را خسته کنند و گروهی هم او را صاحب سبک، استاد و آقای خاص می نامیدند! او با خیلی از دیگر همکارانش تفاوت داشت، چه از لحاظ کاری و نوع دیدنش به جهان و زندگی و چه از لحاظ رفتاری...  

به هر حال این چند ماه گذشته نام اون هم مانند دیگر بزرگان ایران بیشتر شنیده شد. ولی جالب اینکه باز هم گوناگونی و خاص بودن خود را نشان داد! او نامه ای به دیگر همکارش نوشت و او را به نقد کشید که در ایران هم با شرایط موجود می توان فیلم ساخت! و با توجه به شرایط ویژه کشور و حال و روز مردم، بیشتر مردم رو به روی او جبهه گرفتند.
برای چه؟ برای اینکه او هیچ زمان نسبت به شرایط جامعه حرفی نزده و اظهار نظری نکرده! (چه بسا که خود فیلم هایش ناگفته های او باشد!) مردم چشم به راه همراهی بزرگان با خودشان هستند، مانند زبان آتش! آن ماجرا بین او و همکارش با کش و قوس های فراوان به پایان رسید.  

هفته پیش با با ستاره فرانسوی و خواننده بزرگ اوپرای ایتالیا بر روی فرش قرمز سواحل کن گام بر میداشت.

عباس کیارستمی، کارگردان به نام و پر آوازه ایران امروز 2 خرداد با "رونوشت برابر اصل" با بازیگری ژولیت بینوش و ویلیام شیمل چشم به راه رای هییت ژوری کن است. 

پ.ن: ژولیت بینوش برای بازی در فیلم "رونوشت برابر اصل" عباس کیارستمی نخل طلای جشنواره کن را برد،