۱۹ سال گذشت.. . .

...

دومین دهه از عمرم می گذرد٬ در اینکه بیهود گذشت که هیچ شکی نیست !!

فکر می کنم هر روز باید اینجا را عوض بکنم، چون هر روز به باور تازه ای از خودم می رسم..

باید تکرار کنم که من آدم مهمی نیستم، شاید برای مهم بودن هنوز خیلی زود باشد..

کسی مرا به درستی نمی شناسد، چون خودم به سختی خودم را می شناسم !!

این تصور غلط برایم آزار دهنده نیست..

باید بنویسم چون نیاز دارم چیزهایی را دایم به خودم یادآوری کنم..

شاید فردا حرف جالب تری برای گفتن راجع به خودم داشته باشم.. . . .

---

پ.ن:

تنها آرزوی من در این دنیا اینه که وقتی به یاد ۱۷ مرداد می افتم٬ افسوس نخورم که چرا پام به این دنیا باز شد !!